Είναι τώρα μερικές μέρες φιλενάδα που όλα έχουν καλυφθεί από ένα λεπτό ημιδιαφανές κίτρινο στρώμα. Η αλήθεια είναι πως σου φαινόταν αρκετά διασκεδατικό αυτό το σεληνιακό τοπίο, μέχρι τη στιγμή που σου'σκασε το πρώτο φτέρνισμα. Αυτός ο μικρός προάγγελος σε τάραξε πάλι ρε γαμώτο, πάνω που νόμιζες πως θα τη σκαπουλάρεις φέτος. Πίστευες πως οι αλλεργίες σε ξέχασαν, πως γλίτωσες από το ακατάπαυστο φτέρνισμα, τις μονόπλευρες εισπνοές από το διαθέσιμο ρουθούνι, τα πρισμένα κόκκινα μάτια, την ανελέητη φαγούρα. Είχες την ψευδαίσθηση πως μπορείς να βγεις ελεύθερα στη φύση, να αναιρέσεις τον κανόνα "σιχαίνομαι τα άνθη", να το παίξεις άνετος και ειρηνόφιλος φυσιολάτρης.
Αλλά για ακόμη μια χρονιά το αγαπημένο σου αστικό τοπίο έκλεψε την καρδιά σου, και παραμένεις ηδονικά σκατόψυχη, πετώντας στα μούτρα οποιαδήποτε υποψία ευγενικής χειρονομίας συνδεδεμένη με τις σωτήριες αλλεργίες σου. Εύγε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου