Μέσα στον γενικότερο παροξυσμό, τη γλυκιά παραζάλη από την τσίκνα του ψημμένου κρέατος, τη μόνιμη στυφάδα στο στόμα από κάθε είδους ξύδια (το κρασί που βγάζει ο κουμπάρος, το τσίπουρο του θείου, το κουβανέζικο ρούμι -δε μπορεί κάποια ανήψια θα έχει και αυτός που θα τα προμηθεύει με το "ρούμι το καλό, παραγωγής μας"), το μελλωμένο στόμα από τα παντώς είδους σιροπιαστά, εσύ φιλενάδα μου σουλατσάρεις ανέμελη στην περιφέρεια, στρογγυλοκάθεσαι σε όποιο τραπέζι βρεθεί στο διάβα σου, τσουγκρίζεις τα ποτηράκια για το καλό -επειδή το αλκοόλ σκοτώνει τα μικρόβια και κάνει καλό στο κρύωμα (βολική θεωρεία #235) και νοιώθεις έτοιμη να αντιμετωπίσεις όλα τα θεριά.
Βέβαια με το μπούκωμα έχεις απωλέσει παντελώς την αίσθηση της γεύσης και της όσφρησης, και έτσι όλα τα προαναφερθέντα για σένα είναι απλές θεωρείες ή ίσως μια υπενθύμηση των προηγούμενων επεισοδίων.
Αλλά τα θεριά είναι εκεί, εντέχνως καμουφλαρισμένα σε πρόσχαρους συνεστιαστές που τραγουδούν ανέμελα, παίζουν τις κιθάρες τους και στο τσακίρ κέφι ρίχνουν και τις στροφές τους. Μια ύπουλη εγκόλπωση αισθάνεσαι να λαμβάνει χώρα. 'Εχεις τη βάσιμη υποψία πως αθόρυβα αλλά σταθερά κυκλώνεσαι -όχι ασφυκτικά, όχι πιεστικά- γλυκά και με το γάντι. Κάπου σε σώζει αυτή η αλαφροϊσκιωτη φύση σου φιλενάδα, που τα παίρνεις όλα αψήφιστα. Κάπου αλλού όμως σου ανάβει το λαμπάκι του Κύρου Γρανάζη πάνω από το κεφάλι, πατάς stop, rewind και play και κάπου εκεί ανάμεσα στους τίτλους διαβάζεις το cast:
Διακριτικές...... Οι Αδελφές
Πρόσχαρα....... Τα Ξαδέλφια
Συμμορία......... Οι Κολλητοί
Δόλωμα........... Ο Υιός
Ένοχος............ Ο Έτερος
Ατραξιόν......... Η Φιλενάδα.
...άντε ώρα για Βερολίνο φιλενάδα και μερικά λίτρα γκλου βάιν παρεάκι με τον παιδικό σου φίλο, μπας και ανοίξει κανα ρουθούνι!
*καλή χρονιά*
