Ξάγρυπνες ώρες

Γύρω στις 4 το πρωί χαζεύεις το δρόμο που κυλάει δίπλα σου από το παράθυρο. Η πόλη σε φάση REM, και οι δικοί σου βολβοί σε απλή περιστροφική κίνηση. Το μυαλό σου πάλι πηχτός χυλός φιλενάδα, έτσι ώστε όλες οι τραγικές αλήθειες να επιπλέουν χωρίς το άγχος της μεταφοράς απο διερχόμενα ρεύματα.

Τις βλέπεις τις περισσότερες - η διαύγεια του αλκοόλ σου λέει! Σχεδόν διαστροφικά σου αρέσουν όλες γιατί σου διεγείρουν όλα τα (συν)αισθήματα.

Αηδία από τις άθλιες περσόνες των μίντια.

Μελαγχολία αλλά και μαζοχιστική θαλπωρή για τα επαγγελματικά σου.

Απορία για το ηλίθιο και απολύτως άχρηστο "ταλέντο" σου να απομνημονεύεις στίχους τραγουδιών ακατάπαυστα.

Μέγα γέλιο γιατί τα αδέλφια Κατσάμπα είναι στην πραγματικότητα ξαδέλφια.

Γλυκιά προσμονή για μια ακόμη "λάθος" επιλογή που έρχεται.

Αμηχανία γιατί ο ταρίφας ξέχασε να βάλει το ταξίμετρο.

Νύστα γιατί πήγε 4.30 και έχεις δουλειά το πρωί μικρή μου.

.

Χμ...γουστάρεις ρε φιλενάδα άπειρα τέτοια σκηνικά! Σημαίνουν πως ζεις...