26 Μαρτίου 2007

Δε βλέπω χέρια...

Εντάξει φιλενάδα αυτό πια το ξέρεις. Στην ανθρώπινη βλακεία δεν υπάρχει όριο λέμε. Είναι παντού, την κατέχουν όλοι και κατά περιπτώσεις είναι απίστευτα χρήσιμη. Στο δικό σου βασίλειο, όποτε κάνεις μεγαλειώδη γκάφα περνάς τέλεια. Φροντίζεις να τη διαδώσεις αστραπιαία ώστε να έχεις την ευκαιρία να γελάσεις όσο το δυνατόν περισσότερο, κάθε φορά δυνατότερα, να φτάσεις μέχρι δακρύων.
Τις λατρεύεις τις αμετροεπείς βλακείες σου, περνάς υπέροχα και μάλιστα νιώθεις πολύ περήφανη γιά όλες. Ειδικά για αυτές που δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εξακριβωθούν, παρά μόνο αν τις ξεστομίσουν τα χειλάκια σου. Αυτές είναι οι καλύτερες, οι καλυτερότερες!Έχεις την αποκλειστικότητα και δε τη μοιράζεσαι με τίποτα.
Εκεί λοιπόν είναι που απορείς με μερικούς ανθρώπους που κάνουν τα πάντα να καλύψουν τη βλακεία τους, να κάνουν άμεση μετάθεση βλακείας στον παρακείμενο, να αποκυρήξουν τη βλακεία.Χειρότεροι δε όλων φιλενάδα είναι αυτοί που ενώ την κάνουν (και συνήθως κατά συρροή και εξακολούθηση) δεν την ψιλιάζονται με την καμία. Αυτοί όχι! Αυτοί δεν αντέχονται, δεν παλεύονται.
Και εκεί ακριβώς χάνονται τα όρια, εκεί παραδέχεσαι πως η έννοια άπειρο υφίσταται πραγματικά και όχι μόνο μέσα στους μαθηματικούς τύπους -που παρεπιμπτόντως πολύ σε διασκεδάζουν.
Παρόλα αυτά όμως εσύ στην ερώτηση "ποιος το έκανε αυτό;" συνεχίζεις να σηκώνεις επιδεικτικά και με μανία το χέρι σου και να ξεσπάς σε άκρατα γέλια μαζί με όλο το βασίλειο!

Δεν υπάρχουν σχόλια: