άλλη μια χρονιά στην πλάτη σου

Τα χριστούγεννα είναι μια καλή περίοδος να καταλάβεις πόσο έχεις μεγαλώσει. Άρχικα σε βλέπουν οι θείες/θείοι και σου λένε "πώς μεγάλωσες; ολόκληρη γυναίκα!" και αυτό είναι το πιο ανώδυνο -άλλωστε κάθε χρόνο το ίδιο σου λένε, από τότε που πήγαινες λύκειο. Ακολουθούν τα ξαδέλφια -πάνω κάτω στην ηλικία σου- και σου θυμίζουν πως ναι μεν μεγαλώνεις αλλά πλέον δεν ψηλώνεις, γιατί τα παιδιά τους έχουν αρχίσει να σε φτάνουν -ή και να σε ξεπερνάνε... Παρόλα αυτά αδιαφορείς γιατί όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά και αναμενόμενα.
Την αιχμή του δόρατος κρατάνε πάντα οι γονείς. Αρχικά η καλή σου μητερούλα σε παίρνει από το χεράκι και σου λέει να πάτε για ψώνια. Χαίρεσαι εσύ φιλενάδα γιατί επιβεβαιώνεται η υποψία σου πως ο Άγιος Βασίλης δε σε ξέχασε και φέτος. Ούτε και ο καινούριος χρόνος. Και η μανούλα σου το πήρε γραμμή νωρίς, και ξαφνικα χωρίς να το καταλάβεις αντί να βρίσκεσαι πάνω στο πόνυ να βγάζεις φωτογραφίες είσαι μπροστά στο stand της Estee Lauder και αγοράζεις αντιρυτιδική κρέμα για τα μάτια -με την αρωγή της μανούλας λέμε!
Ο πατέρας σου, ως πιο σώφρων -ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις- δεν ασχολείται με αυτά. Τον απασχολούν τα επαγγελματικά σου, και πως πρέπει πια να αναλάβεις δράση, να στήσεις τη δουλειά σου, τι περιμένεις; να μεγαλώσεις;
Είναι και αυτός ο καινούριος τρόπος υπολογισμού της ηλικίας σου, μετά την 1η του γενάρη παίρνεις όλο το χρόνο συν ένα δώρο -ασχέτως που τα γενέθλιά σου ήταν πριν τρεις μήνες! Και όταν τολμήσεις να αντιδράσεις ακους " εεε... ενας χρόνος πάνω ένας κάτω... αλλωστε του χρόνου πόσο νομίζεις πως θα είσαι;"

[...]
Καλή σου χρονιά γλυκειά μου, για μας θα είσαι πάντα μικρή , όσα χρόνια και αν περάσουν! Αυτό είναι το μεγαλείο...

Είσαι μέσα;

Ξυπνάς το πρωί. Αφήνεις στην άκρη το ημερολόγιο που λέει 19 δεκέμβρη, κοιτάζεις έξω που λέει 19 απρίλη. Η τύχη στα έχει φέρει έτσι που δε δουλεύεις σήμερα, ευχαριστείς τον πανάγαθο και ξεκινάς να οργανώνεις τον πρώτο ρέμπελο καφέ -δηλαδή ανάβεις τσιγάρο, παίρνεις παραμάσχαλα το τηλέφωνο και ενώ ακούς την καφετιέρα να κοχλάζει αναλύεις τα πάντα... Εκείνη τη στιγμή σκέφτεσαι πόσο τυχερό είσαι που σου ΄κατσε τρίπτυχο ρεπό-ωραία μέρα-διαθέσιμοι φίλοι, και λες "δεν είναι δυνατόν"!
...και έχεις δίκιο! ΔΕΝ είναι!
Κάποτε εκείνος ο συμπαθής ψαρομάλλης τραγουδούσε με επιφανειακή ανεμελιά "...γιατί όταν χτυπάει το τηλέφωνο 9 φορές στις 10 είναι για κακό" αλλά εσύ φιλενάδα, ούσα αφελής κορασίδα δεν έδινες τη δέουσα σημασία, κοινώς έλειπες σ'αυτό το μάθημα. Γι'αυτό το λόγο -αλλά και επείδη εξακολουθείς να πιστεύεις οτι αυτό το τραγούδι βγήκε πέρσυ- σηκώνεις το ρημάδι μόνο και μόνο για να καταλάβεις την προφητεία του επόμενου στίχου " θα κάτσω σπίτι" και να δεις ποια είναι η δίκαιη τιμωρία σου, παλιοκοπανατζού.
Η συγκάτοικος από την άλλη άκρη σου λέει πήρα τα κλειδιά σου, της λες δεν πειράζει έχεις τα δικά της.
Rephrase.
Η συγκάτοικος από την άλλη άκρη σου λέει πήρα και τα κλειδιά σου, της λες Ααα! (και δεν της λες τι σκέφτεσαι).
Και για να αφήσεις τις περιστροφές και τους νοητικούς λαβυρίνθους -μη το κουράζεις και το κάψεις, θυμήσου πως δεν έχεις απόθεμα- όπως σου τραγούδησε σοφά ο προφήτης, θα κάτσεις σπίτι. Ούτε για τσιγάρα στο περίπτερο κακομοίρα μου, και μην ακούσω κιχ! Από σήμερα μετονομάζεσαι σε Κωσταλέξη, κάνε τα κουμάντα σου και τύπωσε καινούριες κάρτες. Και κοίτα να τις κάνεις σε λεπτό χαρτί, να χωράνε από τη χαραμάδα της πόρτας.

Το πειρατικό του Αη Βασίλη

Δύο εβδομάδες προεγχειρητικής γαλήνης. Μετά θα έχουμε ανοίξει όλοι - με βαθιές τομές από το νυστέρι- από τη βαρυστομαχιά. Και ευτυχώς για μένα που βρίσκομαι σ'αυτήν την οικογένεια-γκρουπ ψυχανάλυσης.

Φέτος λέει, η ιδέα είναι (των γονέων δηλαδή, γιατί πίσω από κάθε υπέρλαμπρη ιδέα τέτοιου τύπου πάντα αυτούς βλέπεις...) να κάνουμε εναλλακτικό μενού χριστουγέννων. Ξέχνα φιλενάδα τα κοψίδια, τις πίτες, τα σουφλέ και όλες αυτές τις λιπαρές που καταβροχθίζεις. Άσε τα τριγλυκερίδια να κάνουν ποδαρικό σε άλλο σπίτι και έλα να ρουφήξουμε τις θάλασσες. Ήρθε η εκδίκηση του Ω3. Προσωπικά ουδέν πρόβλημα, μιας και ότι βγάζει η θάλασσα (από φύκι μέχρι βότσαλο δηλαδή) είναι παραπάνω από καλοδεχούμενο προτίστως στον ουρανίσκο και δευτερευόντως στο στομάχι! Αλλά η ευρηματικότητα αγάπη μου δε σταματά εδώ... και μιας και το θαλασσινό τη θέλει την ατμόσφαιρά του -να σου΄ρθει το ιώδιο από την πηγή, pure που λένε και στο χωριό μου- η εκδρομή στον πλησιέστερο παραθαλάσσιο προορισμό μοιάζει απολύτως λογική και εξίσου αναγκαία.

Άσε λέει τους άλλους να παίρνουν τα βουνά, γιατί φέτος το χιόνι το έχει η θαλασσίτσα! Εκείνο βρε κουτό, το άσπρο που αφρίζει το βλέπεις; Ε! πάρτο απόφαση γιατί αυτό είναι το χιόνι, και αυτά που σου μαθαίνανε μικρό για τα σαλέ στα χιονοδρομικά στις ανεμοδαρμένες βουνοπλαγιές παρέα με τη ζουμπουρλού τη Χάιντι είναι μόνο για τους απογόνους του Άντερσεν σου λέει -άντε και των αδερφών Γκριμ, που θα'ναι και περισσότεροι.

Θα κάνω λοιπόν φέτος τη φασαρία μου δίπλα στο κύμα και θα περιμένω τον Αη Βασίλη-Κάπτεν Ιγκλο να μου σκάσει με το ιστιοφόρο τίγκα στην ψαροκροκέτα. Α! και που΄σαι... το νου σου στα αγκαθάκια!