Το πειρατικό του Αη Βασίλη

Δύο εβδομάδες προεγχειρητικής γαλήνης. Μετά θα έχουμε ανοίξει όλοι - με βαθιές τομές από το νυστέρι- από τη βαρυστομαχιά. Και ευτυχώς για μένα που βρίσκομαι σ'αυτήν την οικογένεια-γκρουπ ψυχανάλυσης.

Φέτος λέει, η ιδέα είναι (των γονέων δηλαδή, γιατί πίσω από κάθε υπέρλαμπρη ιδέα τέτοιου τύπου πάντα αυτούς βλέπεις...) να κάνουμε εναλλακτικό μενού χριστουγέννων. Ξέχνα φιλενάδα τα κοψίδια, τις πίτες, τα σουφλέ και όλες αυτές τις λιπαρές που καταβροχθίζεις. Άσε τα τριγλυκερίδια να κάνουν ποδαρικό σε άλλο σπίτι και έλα να ρουφήξουμε τις θάλασσες. Ήρθε η εκδίκηση του Ω3. Προσωπικά ουδέν πρόβλημα, μιας και ότι βγάζει η θάλασσα (από φύκι μέχρι βότσαλο δηλαδή) είναι παραπάνω από καλοδεχούμενο προτίστως στον ουρανίσκο και δευτερευόντως στο στομάχι! Αλλά η ευρηματικότητα αγάπη μου δε σταματά εδώ... και μιας και το θαλασσινό τη θέλει την ατμόσφαιρά του -να σου΄ρθει το ιώδιο από την πηγή, pure που λένε και στο χωριό μου- η εκδρομή στον πλησιέστερο παραθαλάσσιο προορισμό μοιάζει απολύτως λογική και εξίσου αναγκαία.

Άσε λέει τους άλλους να παίρνουν τα βουνά, γιατί φέτος το χιόνι το έχει η θαλασσίτσα! Εκείνο βρε κουτό, το άσπρο που αφρίζει το βλέπεις; Ε! πάρτο απόφαση γιατί αυτό είναι το χιόνι, και αυτά που σου μαθαίνανε μικρό για τα σαλέ στα χιονοδρομικά στις ανεμοδαρμένες βουνοπλαγιές παρέα με τη ζουμπουρλού τη Χάιντι είναι μόνο για τους απογόνους του Άντερσεν σου λέει -άντε και των αδερφών Γκριμ, που θα'ναι και περισσότεροι.

Θα κάνω λοιπόν φέτος τη φασαρία μου δίπλα στο κύμα και θα περιμένω τον Αη Βασίλη-Κάπτεν Ιγκλο να μου σκάσει με το ιστιοφόρο τίγκα στην ψαροκροκέτα. Α! και που΄σαι... το νου σου στα αγκαθάκια!