Έλα τώρα φιλενάδα, μην κάνεις την ανυποψίαστη περαστική. Λες και πέφτεις από τα σύννεφα -που είναι και πυκνά τις τελευταίες μέρες. Φυσικά και τώρα θα σου πέσουν όλα μαζεμένα, φυσικά και τώρα θα πρέπει να τρέχεις με την ψυχή στο στόμα. Να κάνεις άσκοπα ή σκόπιμα δρομολόγια, να μην αφήσεις κανένα παραπονεμένο. Άλλα μη μου πεις πως δεν το περίμενες!
Είναι η γλυκιά εκδίκηση της αλλαγής. Εϊναι εκείνος ο στίχος που σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις ταιριάζει γάντι "...πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη". Και όχι απαραίτητα για το τέλος, και όχι απαραίτητα για την αγάπη. Απλώς συμπυκνώνει τον μόνιμο αναβρασμό που ξεκινάει λίγο πριν τελειώσει η μια φάση και ακριβώς πριν ξεκινήσει η επόμενη.
Ο αναβρασμός της αναθεώρησης.
Γεγονότα που περίμενες καιρό, που για καιρό ήταν στη σφαίρα του φανταστικού, και σε κούρασε η αναμονή και είπες να δράσεις, εκτυλίσσονται εδώ μπροστά σου -περίπου όπως θα ήθελες να είναι- μόνο και μόνο για να σου τραβήξουν το αυτί και να σου πουν "έλα κορόιδο, κάνε την αλλαγή σου, κοίτα όμως τι αφήνεις!"
Κάτι σαν παλιός ξέθωρος εραστής, που με τη φθορά του χρόνου έχει χάσει το ενδιαφέρον του, αλλά στην απειλή του τέλους τα δίνει όλα, φοράει Στράικ και καρφώνει!
[...]
Εσύ πάλι φόρεσε τη σαγιοναρίτσα σου, τυλίξου με το χαβανέζικο παρεό, το ΄ξώχαρο, αμολήσου στην παραλία τώρα που πέρασε το τσουνάμι και ξεκίνα ανέμελα το λίμπο!
3 σχόλια:
Ωραίο το post σου φιλενάδα, το διάβασα ξανά και ξανά, αυτό που μου αρέσει σε σένα είναι αυτός ο άμεσος, συνειρμικός τρόπος του να τα πεις…
Και πώς τελικά με κάνεις να κοντοσταθώ και να πω, βρε, τελικά, μήπως κάτω από όλα αυτά υπάρχει μια mata που χαμογελά κάτω από τα μουστάκια της, που επιτέλους υπάρχει αυτή η αναταραχή, μήπως δεν το χαιρόμαστε όταν μας δίνουν σημασία, έστω κι αν είναι για να τραβήξουν ο αυτί; μήπως δεν χαμογελάμε ακόμη κι όταν ένας ξέθωρος εραστής προσπαθήσει και πάλι να μας σαγηνεύσει, έστω κι αν τελικά του χαμογελάσουμε συγκαταβατικά;
Έχεις δίκιο για τον αναβρασμό και τις φάσεις, έτσι τελειώνουν και αρχίζουν με αρχές και άκριες πλεγμένες, ένα καλάθι είναι η ζωή μας και αν θα βγει στο τέλος γερό και καλοπλεγμένο ή σαν κακοχυμένος λουκουμάς –που λέει και η μαμά μου-, μάλλον θα φταίμε όλοι όσοι εμπλεκόμαστε και εν μέρει εμπλέκουμε σε αυτό…
Πς…. έμπνευση που την είχα πάλι η άτιμη! Φτου μου!!!
αναταραχές, σαγήνες, μαγείες...
φιλενάδα θα με αναγκάσεις να αφήσω πιο μακρύ και πιο πυκνό το μουστάκι...(δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι μου φαίνονται τα δόντια, πόσο μάλλον το πνιχτό γέλιο!)όσο για την αμεσότητα χμ ναι! ομολογώ με έχει "καταστρέψει" πολλές φορές..
καλά εσύ πάλι "έπλεξες" στο οίστρο σου..(τρελή πλοκή) εύγε!
Μάρκο Μάρκο, όσο πιο λακωνικός τόσο πιο άμεσος;!;
Δημοσίευση σχολίου