Κοίτα πως μπλέκονται πάλι τα μαθηματικά στη μέση φιλενάδα. Από νεαρή ηλικία σε γοήτευε αυτός ο πολύπλοκος κόσμος. Που αρκούσαν δύο απλά νουμεράκια και ένα σύμβολο για να γίνει το θαύμα, και όσο προόδευαν τα σύμβολα, τα θεωρήματα και οι ταυτότητες τόσο μεγαλύτερη περιέργεια και ενθουσιασμό σου προκαλούσαν. Τι σε είχε πιάσει τότε φιλενάδα στην κορυφή της εφηβείας και έλυνες μανιωδώς ασκήσεις στις διακοπές σου, αντί να ανακαλύπτεις τα μυστικά του μακιγιάζ και την τέχνη του να περπατάς σε τακούνια -φλέγοντα ζητήματα που απασχολούσαν τις φίλες σου- περπάτα τώρα πάνω στα τριόνυμα...
Αλλά το καλύτερό σου ήταν τα αξιώματα. Αυτή η αποδοχή της αδιάψευστης συνθήκης. Το να δέχεσαι αβάδιστα και αβίαστα το θεμέλιο και να χτίζεις όλο τον κόσμο.
Χωρίς δεύτερη κουβέντα, χωρίς αμφισβήτηση, απλώς γιατί έτσι είναι.
Τόσο όμορφα και αρμονικά ταίριαζαν όλα μεταξύ τους, κούμπωναν το ένα μέσα στο άλλο. Μετά σου κλήρωσε η πραγματικότητα εκτός μαθηματικών και έχασες τη μπάλα φιλενάδα, και εγκατέλειψες τα μαθηματικά και το έριξες στις τέχνες, μιας και είναι η καλύτερη εκδοχή της πραγματικότητας που διάλεξες. Με συνθήκες και αξιώματα ρευστά. Με την επιλογή της αποδοχής. Και άρχισες τον αγώνα...
6 σχόλια:
κι όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απόλυτα διαχωρισμένα
τα τόσο βέβαια και ασφαλή αξιώματα αναιρούνται, υφίστανται παραλλαγές και συμπληρώνονται και γίνονται σαν πίνακες που η αισθητική τους περνά από το φίλτρο της υποκειμενικότητας
σαφέστατα αγαπητέ Μάρκο, γι'αυτό η ζωή είναι τέχνη! (αλλιώς θα ήταν σκέτα μαθηματικά...)
Κι ευτυχώς που τα στεγανά του μυαλού της άνοιξαν και μπήκε μέσα το ορμητικό, παγωμένο νερό του ωκεανού, και γέμισε αρμύρα και φύκια.
Όταν ξανάνοιξε τα μάτια της είδε γύρω της σελάχια να πετάνε και όλα έγιναν μουσική, χρώμα και κύμα.
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ αλλιώς τον κόσμο μας, παρά μονάχα σαν ένα αξίωμα-βράχο που υπάρχει για να το φάνε λίγο λίγο τα κύματα και να του δώσουν την πραγματική μορφή του.
Μια ωδή στον υδάτινο κόσμο! Τι όμορφη έκπληξις...Σας ευχαριστώ αγαπητή Zoe!
Αγαπητή mata-ntomata, όπως μάλλον ήδη διαπίστωσες και μόνη σου ζω σε έναν περίεργο κόσμο, όπου αστρική σκόνη και θαλασσινή άμμος, φύκια, κοράλλια και κομήτες μπλέκονται μέσα στο ανεξιχνίαστο μυαλό μου… γι’ αυτό και χάρηκα που βρήκα κάτι αρκετά γήινο και ζωντανό για να πατήσω…
Χμμμμ ως φερόμενο "γήινο ποτιστικό" ένα περιλούσιμο είναι πάντα ευπρόσδεκτο!
Δημοσίευση σχολίου