Έλα φιλενάδα σου΄φεξε πάλι...Τι να ξενιτεύεσαι στις Πάρνηθες, σήμερα η φωτιά έφτασε στην πόρτα σου. Πάνω που κόμπαζες στους φίλους σου για τη θέα σου στην Αθήνα αφελεστάτη -- Από το μπροστινό μπαλκόνι ο Υμηττός στα πόδια μου και στο πίσω η θάλασσα, αχ και πόσο θα μου λείψει η θέα τώρα που ενδέχεται να μετακομίσω...
Τώρα θέλεις να φύγεις με κάθε κόστος. Τώρα ρίψασπις και εσύ, δε θέλεις να βλέπεις τα καμμένα, δε θέλεις να κάνεις κανόε-καγιάκ στην Κατεχάκη --κάτι που λίγο πολύ έκανες ήδη-- δε θέλεις να εισπνέεις σκέτο καυσαέρειο χωρίς την υποψία οξυγόνου που είχες μέχρι τώρα, δε θέλεις άλλες μεζονέτες με πισίνες για θέα.
Κάπου κάπου θυμάσαι εκείνον τον κινδυνολόγο φίλο σου που αποκάλυπτε το μέγα σχέδιο της "κέντρωσης", να μας πακτώνουν λέει όλους στην Αττική μέχρι να πνιγούμε όλοι στα λίγα τετραγωνικά που μας αναλογούν, ενώ η υπόλοιπη Ελλάδα θα μαραζώνει, και θα αποτελλεί μόνο τουριστικό προορισμό των λίγων και αυτό -μου έλεγε- είναι η εφαρμογή του κράτος εν κράτει... ενώ όλοι οι κραταιοί θα την έχουν ήδη κάνει για άλλες πολιτείες -εκτός Ψαροκώσταινας φυσικά... (για την ιστορία, ο εν λόγω ζει πλέον ευτυχισμένος κάπου στην Εύβοια!)
Και πόσο σε τσάτιζε αλήθεια φιλενάδα αυτό το σχέδιο συνωμοσίας, το ανυπόστατο και παντελώς αυθαίρετο. Όχι πως θα το παραδεχτείς τώρα. Απλώς λίγο ηττημένη, λίγο απογοητευμένη, πολύ κουρασμένη λες να επιλέξεις άλλον τρόπο ζωής, μια δόση πιο ποιοτικό μια δόση πιο ανθρώπινο.
Να τελειώνεις λέει τη δουλίτσα σου στις 3.30 το μεσημέρι, να φτάνεις σπίτι σου στις 3.40, να κάνεις τη σιέστα σου και μετά να αρπάζεις τη ρακέτα σου και να πηγαίνεις για τέννις, και πινγκ-πονγκ, σάλσα αερόμπικ, και παραπέντε και μικρογλυπτική, ταξιδάκια στα πέριξ, ψώνια χωρίς άγχος, μεγάλους περιπάτους στα πλακόστρωτα χωρίς έννοιες και σπρωξίματα, και μποτιλιαρίσματα ανώφελα και κόρνες και δακτύλιους και παρακαρίσματα και πορείες και.. και.. και..
Όχι ρε φιλενάδα δεν είσαι ρομαντική για τη ζωή στην επαρχία (πόσο σιχαίνεσαι αυτή την λέξη) - τα ξέρεις τα κακά της καλύτερα από τον καθένα, εκεί μεγάλωσες. Γι΄αυτό και ξέρεις να τα αποφεύγεις -όσο μπορείς!
Άντε πάλι χαρτοκιβώτια στη μέση του σαλονιού...
4 σχόλια:
Βρε φιλενάδα, όλο και θα με εκπλήσσεις… και συ στη γειτονιά του «τρελλού» βουνού;
Και εμείς πάντα λέγαμε ότι για αυτό και μόνο το ρημάδι δείγμα δάσους που έχει απομείνει εδώ αξίζει κανείς ακόμη να κατοικεί κάτω στους πρόποδές του… και τη μέρα που καιγόταν, φεύγοντας άρον άρον από τη δουλειά, δεν άντεξα να μη σκαρφαλώσω σε ένα λοφάκι και να το δω να σπαρταράει… με αυτούς τους ηρωικούς πιλότους να προσπαθούν να πνίξουν το πύρινο θηρίο…
Δεν ζητάς πολλά, ζητάς το αυτονόητο… θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια στο Μόναχο, όλα μια αγκαλιά γύρω σου, το πάρκο, το ποτάμι, αν ήθελες τις Άλπεις δεν είχες παρά να πας λιγάκι παρακάτω, επαρχία, πφ, μονάχα εδώ στην Ελλάδα έχουμε αυτήν τη νοοτροπία, όπως και για τις διαλέκτους, [πες σε ένα Βαυαρό ή Μοναχιώτη ότι μιλάει βλάχικα και τα λέμε], τα μπλέκω όλα το ξέρω, αλλά και ένα φεγγάρι που έμεινα στη Νορμανδία, 125.000 κάτοικοι, εκεί κι αν ήταν «επαρχία», αυτό το τρεις τελειώνω και τρεις και τέταρτο είχαμε απλώσει την καρό κουβέρτα στο πανεπιστημιακό πάρκο και κάναμε πικ-νικ κάτω από πυκνές φυλλωσιές δεν το ξαναέζησα εδώ, ούτε στον ύπνο μου…
λοιπόν φιλενάδα-γειτόνισσα (να'τες οι ωραίες συμπτώσεις!) πολύ φοβάμαι πως τα Ανατολικά προάστια θα στερηθούν την παρουσία μου... για όλα αυτά που αναφέρω, για όλα αυτά που αναφέρεις και για άλλα τόσα! Και ναι! αυτό το θεματάκι περί επαρχιωτισμού εδωπέρα ζει και βασιλεύει, γιατί και εγω ούσα ξενιτεμένη -για αρκετά χρόνια στη Γηραιά Αλβιώνα- άλλα έζησα, κάπως έτσι όπως τα περιγράφεις (αν και το Λονδίνο ομολογώ παίζει μπάλα μόνο του)και κάπου εκεί εκτιμάς αυτό που λέμε ποιότητα αυτό το quality time βρε παιδί μου που λέγαμε και στο χωριό μου!
ουφ!
Τουλάχιστον η μπλογκόσφαιρα δεν επηρεάζεται από τέτοιου είδους μετακινήσεις...
Αν μπορούσα σε αυτήν τη φάση, θα χαιρετούσαμε εντελώς την Αθήνα, παίζουμε χρόνια με αυτήν την ιδέα, αλλά δυστυχώς ακόμη οι συγκυρίες δεν είναι ευνοϊκές...
καλή σου νύχτα φιλενάδα!
ΥΓ. Κάηκε και το φαράγγι του Βουραϊκού και δεν θα το ξαναδω, κάηκαν και τόσα μέρη που δεν είχα προλάβει να αγαπήσω και δεν ξέρω πια πού να κρυφτώ...
YΓ2 σου αρέσει η φωτό μου;;;;
Πράγματι στην μπλογκόσφαιρα όλα κυλούν αλλιώς και αυτό είναι το μεγάλο ατού μάλλον!!! Πολύ μου αρέσει η φωτό σου φιλενάδα, αυτές οι πολλές εικόνες μέσα σε μία --ή κάπως έτσι το είδα εγω..-- και τώρα που μπήκα στη stardustia είδα πως το γλέντι έχει ανάψει για τα καλά!!! για να οργανωθώ λίγο γιατί χάνω επεισόδια και μάλιστα συλλεκτικά!
Δημοσίευση σχολίου