Όλοι στον καταυλισμό

Σου ήρθε λέει τώρα φιλενάδα αυτή η αίσθηση της ανεξήγητης χαζοχαρουμενιάς. Για την ακρίβεια έχεις πέσει ευλαβικά στα γόνατα και ευχαριστείς τον Πανάγαθο που επανήλθε!

Ξέρεις ποια, αυτή με την οποία τη σκαπούλαρες εντέχνως και απολύτως ανώδυνα, χρεωνόσουν την κάθε σου μαλακία και ξέσπαγες σε ακατάπαυστο γέλωτα. Μετά λοιπόν απο άπειρες ώρες ενηλίκων ήρθε επιτέλους η ώρα του παιδιού! Σαν λίγο άδικο σου κάνει αυτό σε αναλογία φιλενάδα τώρα που το ξανασκέφτεσαι, αλλά αυτά τα δευτερεύοντα μαθηματικά ποτέ δε σε απασχόλησαν ιδιαιτέρως...

Ξαναβρήσκεις αστείο τον εαυτό σου, και κατά περιπτώσεις απολύτως γελοίο, αλήθεια το καταδιασκεδάζεις -τώρα που πότησε η φούξια μπογιά στο κεφάλι- και όντως παραδέχεσαι πως αυτό είσαι, ξέχνα εκείνο το παχύ πράσινο και κολλώδες στρώμα μούχλας που είχε περιέργως καλύψει το μικρό σου σκαλπ.

Μάζεψε λοιπόν τους κολλητούς σου -την Χειμερινή Ηλιαχτίδα του Φθινοπώρου, τον Γυμνιστή με το Εμπριμέ Μπικίνι και τη Χιονοστιβάδα που Kατρακυλάει Aργά στην Πλαγιά- και πάτε να τρέξετε ανέμελα στη σαβάνα με τις ζέβρες!