Φιλενάδα σε φάγαν οι κοινωνικές σου, τα εργασιακά και -ω του θαύματος!- τα ερωτικά. Καινούριοι άνθρωποι, συνάδελφοι, φίλοι, έρωτες... Πώς τους πάκτωσες σε ένα μήνα; Είναι αυτό που θα ΄λεγες νέα ζωή; Είναι αυτή η βουτιά χωρίς μάσκα που ήθελες να κάνεις, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, και αν σου κρατήσει και όσο σου κρατήσει. Και τώρα αλωνίζεις με το καμάκι οπλισμένο τα μάτια ορθάνοιχτα -κλείσε το στόμα ηλίθια- να ρουφάς πεταλίδες και κοράλια, σκορπίνες και καρχαρίες, μαρίδες ρέγγες και σκουμπριά...
καλή ψαριά.
